دل ندادن به بلا سنگدلی می خواهد . . .

تماشای  "روزهای زندگی"  را ترجیح دادیم بریک مشت خنده های مردگی در قالب فیلم  "خوابم می آد"

و راهی سینما شدیم .

یک ساعت و اندی حول و هراس در سینما گوشه ای بود از 8 سال جنگ و دفاع مقدس  . . .

بماند که طعنه ی سیاسی این فیلم گریبان گیر هاشمی و موسوی و رضایی (بخوانید مثلث ما نمی توانیم) شد .

با دیالوگ ( امام را به تصمیم رساندند ) و ماجرای جام زهر و قبول قطع نامه . . .

ولی در کل دیدن این فیلم یادآور بدهکاری هایی بود ،

که بعد یک عمر سنگینی بر دوش هایمان به باد فراموشی سپرده شده بود .

این روزها اگر هوس سینما رفتن تان گرفت و فیلم ارزشی موجود نبود ،

بد نیست اعتصاب سینمایی را هم در کنار اعتصاب بی جای نخریدن نان و شیر قرار دهید .

چون این کوچکترین کار برای ارزشمند نگه داشتن ارزشها از سوی شماست .

و متاسفانه در حد پاتوکفش رسانه چی ها کردن هم نیستیم ،

تا این مسیر ارزشی را ادامه دهیم و زنده نگه داریم .

اما همان قدر هم بسی جای امید است و ذره ای دلخوشی در باب نصر و یاری حق و حقیقت. . .