دل ندادن به بلا سنگدلی می خواهد . . .

خانوم را در تاریکی شب و در سکوت دفن کردند ! ( مناقب - ج 3 - ص 363)

غوغایی بود ، همه می گریستند . امام علی خطاب به جنازه ی همسر می فرمود :

فاطمه جان راحت شدی ! سلام ما را به پدرت برسان !

حین دفن خواست خانوم را داخل قبر کند خطاب به رسول خدا گفت :

سلام من و دخترت را که بر تو مهمان می شود بپذیر ، که چه زود به تو ملحق شد .

( لقد استرجعت الودیعه و اخذت الرضیه ...) ( نهج البلاغه - خطبه 202)

( ودیعه ای که در نزد من داشتی برگردانده شد و امانت به صاحبش رسید .)

اندوهم پایان ندارد ، شبم هرگز صبح شدنی نیست ، تا روزی که مرگم فرا رسد و در کنار تو قرار گیرم .

امام از دفن فارغ شد . برخاست که برود ، احساس کرد توان قلبی آن را ندارد که :

ای وای ! من خود فاطمه را به  دست خویش به خاک سپردم ؟

دچار اندوه شد و ...

چون علي شد بي‌کس و بي‌هم‌نفس!!!!!