دل ندادن به بلا سنگدلی می خواهد . . .

همراهان نزد عمر آمده گفتند : فاطمه اجازه نداد . عمر به خشم آمد ، گفت : مارا با زنان چه کار است ؟

دستور داد تا مقداری هیزم همراه خود برداشته و به آنجا باز گردند . عمر نیز همراهشان بود . اینجا بود که ،

عمر فریاد برآورد و گفت : برای بیعت با خلیفه رسول خدا بیرون می آیی یا خانه ات را برتو بسوزانم ؟ (1)

وقتی فاطمه صدای عمر را شنید فرمود : مردمی بدتر از شما سراغ ندارم ، جنازه رسول خدا را رها کرده ،

خود رفتید امر خلافت را بین خود تمام کردید و هیچ حقی برای ما در نظر نگرفتید .

پس با صدای بلند و ناله به پیامبر شکایت کرد . بسیاری به شدت پشیمان شدند و برگشتند ،

اما برخی این ناله ها در دل های سخت تر از سنگشان ، کوچکترین اثری نداشت .

پس به خانه ی علی حمله برده و درب خانه اش را به آتش کشیدند . (2)

آنگاه عمر در را با لگد باز کرد . (3)

 اولین آسیبی که دختر پیامبر متحمل شد :

چون پشت درب بود تا پاسخگوی آنها باشد بین درب و دیوار فشرده شد و

هنگام فشار ، فرزند شش ماهه اش سقط شد . (4)

علامه طبرسی ذکر کردند :

خواستند علی را بیرون ببرند ، فاطمه کنار درب خانه مانع از بردن شوهر خود شد .

ابوبکر کسی را نزد قنفذ فرستاد که فاطمه را بزن تا دست از علی بردارد .

اینجا بود که قنفذ فاطمه را به دستگیره و تیزی درب خانه فشار داده و دنده ای از پهلویش را شکست . (5)

سلیم بن قیس در شرح این ماجرا می نویسد :

وقتی که فریاد فاطمه علیهاسلام بلند شد و گفت : یا ابتاه یا رسول الله !

عمر با غلاف شمشیر به پهلوی فاطمه زد . فریاد فاطمه که بلند شد بار دیگر به بازوی فاطمه زد . (6)

مرحوم طبرسی نقل کردند :

هنگامی که می خواستند علی را به زور از خانه بیرون ببرند ، فاطمه مانع شد .

قنفذ برای جداکردن فاطمه از علی دست به تازیانه برد و به شدت با بازوی فاطمه زهرا زد .

به گونه ای که تا آخرین لحظه عمر اثرش بر بازویش وجود داشت . (7)

فاطمه چنان از ولی خدا دفاع میکرد و علی را محکم گرفته بود که با شلاق قنفذ اورا از علی جداکردند . (8)

آری این فاطمه بود که دست و صورت و پهلوی خودرا سپر امام خویش قرار داد .

بانوی جوان ما پس از آن ماجرا در بستر بیماری بود تا اینکه در اثر همان صدمات شهید از دنیا رفت .

1) احتجاج طبرسی – ج 1 – ص 108

2) اثبات الوصیه – ص 124

3) سلیم بن قیس – ج 2 – ص 25

4) معانی الاخبار – ص 206

5) احتجاج طبرسی – ج 1 – ص 216،210

6) بحارالانوار – ج 8 – ص 58

7) احتجاج طبرسی – ج 1 – ص 126،120

8) نوادرالاخبار – ص 183