من که از عشق علی چون شمع شیدا سوختم

                             صاحب جنت منم اما در اینجا سوختم

سوختم تا یک سر مویی نسوزد از علی

تا بماند رهبرم ، من بی مهابا سوختم                   

به گنه بودم ولی در آتشم انداختند

           محسنم شد کشته ، نالیدم که بابا ! سوختم

صورت آتش گرفته تا ز سیلی شد کبود

شکر کردم بهر حفظ جان مولا سوختم               

مثل چشم مجتبی مسمار یا رب ! سرخ بود

                   من نمی گویم چه شد ، تنهای تنها سوختم

سوختم تا شعله ی عشقت بماند جاودان

پای تا سر یاعلی ! با این تمنا سوختم